Black Country Communion: Rock Dünyasını Sarsan Süper Grup

Black Country Communion. Oluşumu ve Kökenleri

Black Country Communion’ın Doğuşu

Black Country Communion (BCC) 2009 yılında Glenn Hughes (Deep Purple, Trapeze) ve Joe Bonamassa ‘nın (blues-rock gitaristi) Jason Bon ham (efsanevi Led Zeppelin davulcusu John Bonham’ın oğlu) ve Derek Sherinian (ex-DreamTheater, Billy Idol) ile güçlerini birleştirmesiyle kuruldu. Grubun adı, zengin endüstriyel tarihi ve müzik mirasıyla bilinen İngiltere’nin West Midlands bölgesindeki Black Country bölgesinden geliyor.

BCC’nin arkasındaki konsept, 1970’lerin klasik rock soundlarını modern bir dokunuşla harmanlamak ve her üyenin kendine özgü müzikal güçlerini masaya getirdiği bir grup yaratmaktı. Grubun oluşumu, üyelerinin hard rock ve blues köklerine dönüşü anlamına gelirken, heyecan verici yeni bir dinamik kattı.

Black Country Communion. Grup Üyeleri ve Rolleri

• Glenn Hughes – Vokal, Bas
  Glenn Hughes, vokalist ve basçı olarak gruba güçlü, duygulu sesini ve olağanüstü bas çalma becerilerini getirdi. Rock müzikte zengin bir geçmişe sahip olan Hughes, özellikle Deep Purple‘da geçirdiği zaman, gruba rock ve funk etkilerinin bir karışımını aşıladı.
• Joe Bonamassa – Gitar, Vokal
  Virtüöz blues-rock gitaristi Bonamassa, gruba kendine özgü gitar tonunu ve ateşli sololarını getirdi. Onun derin blues etkisi, hard rock tarzıyla birleşerek gruba benzersiz bir sound kazandırdı. Öncelikli olarak solo kariyeriyle tanınsa da Bonamassa’nın BCC’ye katılması müzikal repertuarını genişletmesi için bir fırsat oldu.
• Jason Bonham – Davul
  Davulcu olarak Jason Bonham grubun enerjik ve ritmik temeli için çok önemliydi. Led Zeppelin’in ünlü ismi John Bonham ‘ın oğlu olan Jason, babasının davul mirasını hassasiyet, güç ve yetenekle sürdürdü. BCC’deki rolü grubun dinamik ritim bölümünü tanımlamada çok önemliydi.
• Derek Sherinian – Klavyeler
  Dream Theater ve Billy Idol ile yaptığı çalışmalarla tanınan Derek Sherinian, virtüözik klavye çalışmalarıyla grubun sound’una atmosferik katmanlar ekledi. Onun progresif ve klasik etkileri hard rock türüne kusursuz bir şekilde karışarak grup içinde kendine özgü bir ses yarattı.

Black Country Communion. Müzikal Stil ve Sound

Klasik Rock Modern Blues ile Buluşuyor

BCC’nin sound’u klasik rock, blues ve hard rock’ın güçlü bir karışımıdır ve her üye kendi müzikal etkilerini ve geçmişini de katar. Grup, Led Zeppelin, Deep Purple ve Trapeze‘in unsurlarını hatırlatan 1970’lerin rock sahnesinden ilham alıyor, ancak çağdaş rock sahnesinde öne çıkmasını sağlayan modern ve taze bir dokunuşla.

• Glenn Hughes’un Vokal Gücü: Glenn’in duygulu, güçlü vokalleri BCC’nin sound’una damgasını vuruyor ve gruba hard rock’ı funk ve blues dokunuşlarıyla harmanlayan kendine özgü bir hava katıyor.
• Joe Bonamassa’nın Blues-Rock Gitarı: Bonamassa’nın gitar çalışması, Hughes’un vokalleri için mükemmel bir folyo oluşturuyor; keskin sololar, akılda kalıcı riffler ve ham, duygusal bir yoğunluk sunuyor.
• Jason Bonham’ın davulları: Efsanevi babasının etkisiyle Jason’ın güçlü ve hassas davul çalması gruba enerjik ve gürültülü bir omurga kazandırıyor.
• Derek Sherinian’ın Klavyeleri: Sherinian’ın klavye çalışmaları ince, atmosferik dokulardan tam gelişmiş, progresif rock tarzı sololara kadar uzanıyor ve bu da grubun sesine karmaşıklık ve derinlik katıyor.

Ortaya çıkan kombinasyon, 70’lerin rock’ının görkemli günlerini anımsatan ama aynı zamanda güncel, taze ve canlı bir sound.

Black Country Communion. Diskografi ve Önemli Albümleri

Black Country Communion (2010)

Kendi adını taşıyan ilk albüm 2010 yılında yayınlandı ve hard rock ile blues etkilerini harmanlamasıyla kısa sürede dikkatleri üzerine çekti.“Black Country” ve“One Last Soul” gibi parçalar, Glenn Hughes’ un dinamik vokalleri, Joe Bonamassa’ nın ateşli gitarı ve albümü sürükleyen gürültülü ritim bölümü ile grubun güçlü şarkı yazarlığını sergiliyor.

İlk albüm, eski tarz rock hissini modern bir enerjiyle birleştirerek BCC’yi izlenmesi gereken bir grup haline getirmesiyle büyük övgü topladı. Albüm uluslararası listelerde üst sıralarda yer aldı ve türün sınırlarını zorlarken klasik rock ruhunu somutlaştıran sağlam, iyi hazırlanmış şarkılarıyla övgü topladı.

2. Black Country Communion 2 (2011)

Grup 2011 yılında Black Country Communion 2‘yi yayınlayarak sonik yolculuklarına devam etti. Albüm ilkine göre daha ağır ve dinamik;“Cold” ve“The Battle for Hadrian’s Wall” gibi parçalar daha da karmaşık bir şarkı yazarlığı ve müzisyenlik sergiliyor. Bonamassa’nın gitar çalışması daha keskin ve Hughes’un vokalleri daha da yoğun bir şekilde ön plana çıkıyor.

Albüm aynı zamanda grubun canlı performanslardaki ününü de pekiştirdi, çünkü karmaşık müzisyenlikle devasa, ses duvarı gibi rock marşları yaratma yeteneklerini geliştirdiler.

3. Afterglow (2012)

Üçüncü albüm Afterglow 2012‘de çıktı ve daha içe dönük, olgun bir sound’a doğru kayışa işaret etti.“This Is Your Time” ve“Afterglow” gibi şarkılar daha az riff ağırlıklıydı ve daha melodik öğeler içeriyordu. Albümün prodüksiyonu biraz daha gösterişliydi ve grubun temel müzikal kimliğini koruyarak evrilme yeteneğini ortaya koyuyordu.

Ara Verme ve Reform

Ayrılık ve Ara

Afterglow‘un ardından Black Country Communion, özellikle Glenn Hughes ve Joe Bonamassa arasındaki iç gerilimler nedeniyle 2013 yılında dağıldı. Bonamassa’nın solo kariyeri öncelik kazanırken, Hughes, Bonham ve Sherinian başka projelerin peşine düştü. Grup üyeleri arasındaki kimya yadsınamaz olduğundan, bu ayrılık pek çok hayranı yeniden bir araya gelme umuduyla baş başa bıraktı.

The Reunion (2016)

Black Country Communion, yıllar süren spekülasyonların ve hayranlarının taleplerinin ardından 2016 yılında yeniden bir araya geldi. Yeniden birleşme, grubun beş yıl sonraki ilk albümü olan BCCIV ‘ün (2017) yayınlanmasıyla gerçekleşti. Albüm, grubun rock hayranları tarafından çok sevilmesini sağlayan aynı kimyayı ve enerjiyi sergileyerek büyük beğeni topladı. Hard rock ve blues sahnelerindeki yerlerini yeniden teyit ettiler.

Miras ve Etki

Rock ve Blues Üzerindeki Etkisi

Black Country Communion’ın hard rock ve blues karışımı sadece klasik rock hayranlarını değil, yeni nesil müzisyenleri de etkiledi. Grubun zamansız sound ‘u günümüz rock dünyasında yankılanmaya devam ederken, hayranları ve eleştirmenler grubu müzikal işçiliğe odaklanması ve türün köklerine bağlılığı nedeniyle övüyor.

Nispeten kısa ömürlü bir süper grup olmasına rağmen BCC’nin mirası yadsınamaz. Albümleri olağanüstü müzisyenlikleriyle, özellikle de Hughes’ un duygulu sesi, Bonamassa ‘nın patlayan gitarı ve Bonham ile Sherinian‘ın ritim bölümünün gücünün olağanüstü karışımıyla kutlanmaya devam ediyor.